آرشیو شهریور ماه 1404

زخم باز زمانی ایجاد می‌شود که پوست و گاهی بافت زیرین آن دچار پارگی یا آسیب شود. برخلاف زخم‌های سطحی، این زخم‌ها عمیق‌ترند و اگر به‌درستی مراقبت نشوند، خطر عفونت و تأخیر در ترمیم دارند. عوامل شایع آن شامل بریدگی، سوختگی، ساییدگی شدید یا ضربه است. حتی زخم‌های کوچک هم در شرایط آلوده می‌توانند عفونی شوند، بنابراین مراقبت فوری اهمیت زیادی دارد.

مراحل مراقبت و درمان زخم باز

1. ارزیابی اولیه:

   • تشخیص نوع زخم (خراشیدگی، بریدگی، سوراخ‌شدگی، پارگی شدید یا برش جراحی).

   • بررسی شدت (عمق، میزان خونریزی، علائم عفونت).

   • توجه به عوارض احتمالی (وجود جسم خارجی یا خطر کزاز).

2. اقدامات اولیه:

   • کنترل خونریزی: فشار ملایم با گاز استریل و بالا نگه داشتن عضو؛ در صورت ادامه خونریزی بیش از ۱۰ دقیقه، نیاز به اقدامات پزشکی است.

   • تمیز کردن زخم: شست‌وشو با آب یا سرم فیزیولوژیک، پاک کردن اطراف با شامپو بچه، خارج کردن ذرات خارجی با پنس استریل. از الکل و پراکسید نباید استفاده کرد.

   • پوشاندن زخم: استفاده از پانسمان‌های استریل یا تخصصی (مثل آلژی‌پد) برای محافظت و جلوگیری از آلودگی.

نکته کلیدی

مراقبت صحیح از زخم باز موجب بهبود سریع‌تر، کاهش جای زخم و پیشگیری از عفونت می‌شود. در موارد خونریزی شدید، عمق زیاد یا وجود جسم خارجی، مراجعه فوری به پزشک ضروری است.

منبع: زخم باز کلینیک زخم فردیس

 اسکار زخم به رد یا اثری گفته میشود که پس از ترمیم زخم، سوختگی، جراحی یا آسیب‌ های پوستی روی سطح پوست باقی می‌ماند. اسکار یا جای زخم چیز غیر طبیعی نیست و نتیجه‌ طبیعی فرآیند التیام پوست هستند که ممکن است در برخی افراد برجسته، فرو رفته یا تغییر رنگ یافته ظاهر شوند. نوع اسکار، شدت آن، و نحوه مراقبت از زخم، همگی در ظاهر نهایی اسکار تأثیر گذار هستند.

بسیاری از افراد پس از جراحی، تصادف یا حتی جوشهای شدید، با باقی ماندن اثر زخم مواجه می‌شوند. این اسکارها علاوه بر ظاهر، ممکن است روی اعتماد به‌ نفس افراد نیز تأثیر منفی بگذارند، به‌ویژه زمانی که در نواحی قابل‌ مشاهده مانند صورت، دست یا گردن قرار داشته باشند. به همین دلیل شناخت اسکار زخم، انواع آن و روش‌های درمانی موجود، برای بسیاری از افراد اهمیت دارد.

کلینیک زخم فردیس در کرج ارائه دهنده خدمات زخم و لیزرتراپی برای درمان زخم و جای زخم میباشد.

انواع اسکار پوستی

اسکارها می‌توانند به شکل‌های مختلفی ظاهر شوند؛ از صاف و کم‌رنگ تا برجسته مانند کلوئید یا هیپرتروفیک. عواملی مثل ژنتیک، نوع پوست و نحوه ترمیم اولیه زخم بر نوع اسکار مؤثرند. در برخی موارد، تولید بیش‌ازحد کلاژن باعث ایجاد اسکارهای ضخیم و برجسته می‌شود.

برای بهبود ظاهر اسکار روش‌های متنوعی وجود دارد؛ از درمان‌های خانگی و پمادهای موضعی تا لیزر و جراحی زیبایی. انتخاب روش مناسب به نوع اسکار و شرایط فرد بستگی دارد، اما بهترین راه همیشه پیشگیری و مراقبت درست از زخم در مراحل اولیه است.

جای زخم‌ها بسته به اندازه، محل و مدت زمان تشکیل به درمان‌های مختلف نیاز دارند. هدف درمان کاهش دیده‌شدن اسکار و بازگرداندن عملکرد طبیعی پوست است. روش‌های بهبود به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

درمان‌های سطحی: شامل ژل یا پانسمان سیلیکونی برای نرم کردن اسکارهای تازه و برجسته، کرم‌های حاوی عصاره پیاز برای کاهش التهاب، مرطوب‌کننده‌ها برای جلوگیری از خشکی و کرم‌های کورتونی برای کاهش خارش و قرمزی.

درمان‌های کلینیکی: مناسب اسکارهای متوسط یا قدیمی‌تر. این روش‌ها شامل لیزرهای قوی یا فرکشنال برای بازسازی پوست، میکرونیدلینگ برای افزایش کلاژن در اسکارهای فرورفته، لایه‌برداری شیمیایی برای بهبود اسکارهای سطحی و تزریق فیلر برای پر کردن فرورفتگی‌ها هستند. برخی از این درمان‌ها موقت بوده و نیاز به تکرار دارند.